On yıllar boyunca sermayesini çift haneli oranlarda artıran çok fazla yatırımcı yoktur ve bunu yapanlar da zaten iyi bilinmektedir (örneğin Omaha'daki adam). Ancak, bir taco dükkanının üzerindeki küçük bir ofiste, Arlington Value adlı bir hedge fonu yöneten ve değer yatırımı söz konusu olduğunda basitlik, uzun vadeli düşünme ve bileşik yatırımın gücünün avantajını ortaya koyan bir adam var.
Arlington Value'nun büyük bir analist ekibi yok. Gelişmiş makine öğrenimi algoritmaları çalıştırmıyor ya da ezoterik uydu verilerinden yararlanmıyorlar ve duvarlarında tek bir seçkin diploma yok.Yine de Arlington Value 11,5 yılda %18,36 yıllık bileşik getiri sağladı ve ana fonu AVM Ranger Fund 2008'den bu yana %37,9 gibi akıl almaz bir getiri sağladı. Bu rakamların arkasındaki isim Allan Mecham.
Geçen hafta sonunun tamamını onun mektuplarını inceleyerek geçirdim (yazı için Focused Compounding'e teşekkür ederim) ve paylaşacak pek çok külçe var. Mecham'ın görüşlerini, mektuplarından (2008 - 2017 yıllarını kapsayan) incelemeye değer beş tekrar eden derse indirgedim. Haydi başlayalım!
Değer Yatırımı Dersi #1: Az (Çok Değil) Bilgi Daha İyidir - Gürültüden Kaçının
Bunu yatırımla ilgili bir "bilgi kaynağından" okuduğunuz için size alaycı gelebilir, ancak bana kulak verin. Mecham eski kafalıdır. Basılı gazeteleri okuyor ve televizyon ile internette bulunan sansasyonel finans haberlerinden kaçınıyor. Warren Buffett, Walter Schloss ve sayısız diğer değer yatırımcısı da benzer uygulamaları takip ediyor (örneğin, Buffett'ın ofisinde bilgisayar yok).
Başarılı yatırımcıların "az çoktur" sanatını uyguladıklarını biliyoruz, ancak bunu tam olarak neden yapıyorlar? Üstünlüğü nedir?
Üstünlük, net düşünme ve düzenli bir zihinde bulunur. Beynimizin her gün çok fazla karar verme gücü kapasitesi vardır. Bu enerjiyi çok fazla blog okumak, çok fazla yatırımcıyı takip etmek, Mad Money'yi izlemek gibi sayısız alana harcamak, beynimizin önemli sorular hakkında tam güçle karar verme kapasitesini azaltır. Mecham 2010 yıllık mektubunda bu konulara değinerek şöyle diyor (vurgu benim),
Kısa vadeli performans baskıları ile birleşen sürekli bilgi akışı, rasyonel uzun vadeli yatırımları yok olmanın eşiğine getirebilir. Bilgiye kolay erişim ve onu tüketmenin atıştırmalık niteliği, kişinin mizacını disipline etmenin enerji ve eylem ihtiyacına rakip olduğunu göstermektedir.
"Daha fazla bilginin her zaman daha iyi olduğu fikrine katılmıyorum." - 2008 Mektubu
Bunu yatırımla ilgili bir "bilgi kaynağından" okuduğunuz için size alaycı gelebilir, ancak bana kulak verin. Mecham eski kafalıdır. Basılı gazeteleri okuyor ve televizyon ile internette bulunan sansasyonel finans haberlerinden kaçınıyor. Warren Buffett, Walter Schloss ve sayısız diğer değer yatırımcısı da benzer uygulamaları takip ediyor (örneğin, Buffett'ın ofisinde bilgisayar yok).
Başarılı yatırımcıların "az çoktur" sanatını uyguladıklarını biliyoruz, ancak bunu tam olarak neden yapıyorlar? Üstünlüğü nedir?
Üstünlük, net düşünme ve düzenli bir zihinde bulunur. Beynimizin her gün çok fazla karar verme gücü kapasitesi vardır. Bu enerjiyi çok fazla blog okumak, çok fazla yatırımcıyı takip etmek, Mad Money'yi izlemek gibi sayısız alana harcamak, beynimizin önemli sorular hakkında tam güçle karar verme kapasitesini azaltır. Mecham 2010 yıllık mektubunda bu konulara değinerek şöyle diyor (vurgu benim),
Kısa vadeli performans baskıları ile birleşen sürekli bilgi akışı, rasyonel uzun vadeli yatırımları yok olmanın eşiğine getirebilir. Bilgiye kolay erişim ve onu tüketmenin atıştırmalık niteliği, kişinin mizacını disipline etmenin enerji ve eylem ihtiyacına rakip olduğunu göstermektedir.
Ne kadar az bilgi tüketirseniz, gerçekten önemli olan birkaç kritik parçayı düşünmek için o kadar fazla zamanınız olur.
Değer Yatırımı Dersi #2: Büyük İşletmeleri Satmak Neredeyse Her Zaman Bir Hatadır
Mükemmel bir dünyada, sermayeyi nasıl tahsis edeceğini iyi bilen yönetim ekipleriyle sevdiğimiz işletmeleri buluruz ve sonra otururuz. Ne yazık ki, halka açık şirketlerin küçük bir kısmı bu kriterleri karşılıyor ve o zaman bile oturup elde tutmak son derece zor. Mecham 2010 tarihli mektubunda satış konusuna değinerek şunları söylemiştir (vurgu benim):
Benim satış konusundaki görüşüm, eski bir spor atasözü olan 'en iyi savunma iyi bir hücumdur' sözüne benzemektedir; en iyi satış disiplini cimri bir alım disiplinidir - bu disiplin doğru analiz ile uygun fiyatı bir araya getirir.
Mecham, satış konusundaki küçümsemesini 2010 yılında Autozone'u satma örneğiyle vurguluyor - satışın bir hata olduğunu kabul ediyor.
O dönemde Autozone (AZO) Fon portföyünün %18'ini oluşturuyordu (bu konuya daha sonra değineceğiz). Mecham hisseleri ortalama 155,67 $/hisse fiyatından sattı. Mecham hisselerini yıl sonuna kadar elinde tutmuş olsaydı, hisse fiyatlarının 272,59 $/hisse seviyesine yükseldiğini görecekti (bu da fiyatta %75'lik bir artış anlamına geliyor). Öngörü 20/20'dir, bu nedenle vurgulamak istediğim hisse fiyatındaki artış değil, Mecham'ın AZO'ya ilişkin ölüm sonrası analizidir:
AZO'yu yıllardır takip ediyor ve sahipleniyoruz ve işletmenin içsel niteliklerine hayranlık duyuyoruz - lider bir pazar konumu, dayanıklı ve döngüsel olmayan özellikler, güçlü büyüme beklentileri ve etkileyici bir yönetimsel sermaye tahsisi kaydı.
Mecham tüm bu özelliklere sahip bir işletmeyi (BRKB'deki başka bir büyük işletme için de olsa) sattı ve bunu yaptığına pişman oldu. Büyük işletmeleri elinizde tutun.
Değer Yatırımı Dersi #3: Hareketsizlik Başarının Anahtarıdır - Hiçbir Şey Yapmamayı Öğrenin
Çıkarım #3, yukarıdaki kuzenin bir sonucudur çünkü biri olmadan diğerine sahip olamazsınız.
Sabırlı olma, hiçbir şey yapmama ve fırsatları bekleme becerisine sahip değilseniz, asla büyük işleri elinizde tutamazsınız. Bileşik yatırımın güçlü etkilerini elde etmek için hareketsizlik tercih edilen bir beceri değil, sahip olunması gereken bir özelliktir.
Değer yatırımcıları uzun süre hareketsiz kalmanın gerekliliğinden bahsetse de bunun nedenleri her zaman net değildir. Mecham (çoğu başarılı değer yöneticisi gibi) yalnızca aşırı iskontolu fiyatlardan alım yapar - normalde aşırı kötümserlik dönemlerinde ifade edilir. Mecham 2014 tarihli mektubunda, ellerinin üzerinde oturmak gibi önemli bir uygulamadan bahsediyor (vurgular bana ait):
Ofisimiz daha çok, etrafında birkaç aylağın dolaştığı terk edilmiş bir kütüphaneye benziyor. Analist ekiplerinin ve yatırım toplantılarının erdemlerinden henüz etkilenmedik. Biz eski kafalıyız. Çoğunlukla sadece oturup okuyor, düşünüyor ve bekliyoruz. Stanley Druckenmiller'ın bir sözü bizim sürecimizi en iyi şekilde açıklıyor: 'Çok sabırlı olmayı seviyorum ve sonra bir şey gördüğümde biraz çıldırıyorum.
Sık faaliyet yalnızca performansın düşmesine neden olmakla kalmaz, aynı zamanda daha yüksek iş yapma maliyetlerine (yani komisyonlar ve vergiler) yol açar. Peki hareketsizlik neden bu kadar zor? =Aklıma iki önemli neden geliyor: iş güvenliği ve ölçüm barometresi.
Birini (ya da bir grup insanı) çılgınca çalışırken görmenin bir meşruiyet havası vardır. Birine bir iş yapması için para ödüyorsanız, o kişiyi iş başında görmek içinizi daha çok rahatlatacaktır. Bu, hareketsiz kalmanın bu kadar zor olmasının ilk nedenine dayanır: iş güvenliği. Para yöneticilerinin çoğu gizli endeksçilerdir. Başka bir deyişle, müşterilerinin varlıklarının akmasını sağlamak için endekse mümkün olduğunca yakın dururlar. Kendinizi ortalama bir para yöneticisinin yerine koyarsanız, bu mantıklıdır. Varlıkları endeksle uyumlu hareket eden (aşağı ya da yukarı giden) bir müşteriyle konuşmak çok daha kolaydır. Aynı zaman diliminde piyasa yükselirken portföyünüz durgunsa (ya da Tanrı korusun düşüyorsa) bunu konuşmak çok daha zordur.
Bu iş güvencesi koltuk değneğinin yanı sıra, çoğu yönetici - ister kendi hatalarından ister müşterilerinden kaynaklansın - kendilerini çok kısa bir zaman dilimine göre ölçmektedir. Örneğin, müşteriler sizden üç ayda bir ya da ayda bir daha iyi performans göstermenizi bekliyorsa, yönetici yatırım kararlarını nasıl verecektir? Üç aylık veya aylık ölçümler aşırı alım satıma, çok erken satışa ve kısa bir zaman dilimi içinde artan oranda daha yüksek getiri elde etmek için daha riskli pozisyonlara girmeye yol açar. Bu üçüncü çıkarım en iyi şekilde Phil Carret'den yapılan aşağıdaki alıntı ile tahmin edilebilir:
Ciro genellikle bir muhakeme başarısızlığına işaret eder. Bir şeyi ne zaman satacağınızı anlamak son derece zordur.
Değer Yatırımı Dersi #4: Uzun Vadeye Odaklanın-Kalıcı Olmak İçin Oynayın
Mecham'ın mektupları boyunca en çok bahsedilen bir çıkarım varsa, o da 4 numaraydı. Kalıcı olmak için oynamak.
Mecham rutin olarak sahip gibi bir zihniyetin önemini ve bunun uzun vadeli yatırım başarısı üzerindeki etkisini vurguluyor. Sahip gibi bir zihniyet, yatırımcı olarak zaman çerçevesini değiştirmekle kalmaz, sizi işletmelere bakarken neye önem verdiğinizi değiştirmeye zorlar. Uzun vadeli yatırıma odaklanmak (yani işletmeleri ondalık saniyeler değil on yıllar boyunca elde tutmak), üç aylık sonuçlara (kazanç "vuruşları"), kısa vadeli ters rüzgarlara ve kazanç ve marjlardaki geçici sıkışmalara verdiğiniz önemin doğal olarak azalmasına yol açar. Uzun vadeli düşündüğünüzde bunların hiçbir önemi kalmaz. Dahası, bu şekilde düşünmeye devam ederseniz, başkalarının neden üç aylık rehberlik istediğini bile sorgulamaya başlarsınız.
Mecham, 2014 tarihli mektubunda uzun vadeli düşünce yapısından bahsederken bunu çok net bir şekilde ortaya koyuyor (vurgu benim):
Her şeyden önce, kalıcı olmak için satın alan bir işletme sahibinin zihniyetini benimsiyoruz. Bizim için bu, kalıcılık gücü, rekabet tehditleri, ekonomi ve fiyat ile değerin karşılaştırılması hakkında düşünmek anlamına gelir... Üç aylık "vuruşların" içsel değerle ilgili olduğunu düşünmüyoruz.
Başka bir deyişle, yatırımlar hakkında düşündüğünüz zaman dilimini değiştirmek, zamanınızın çoğunu herkesin odaklandığı üç aylık ölçütler yerine yukarıdaki öğeleri düşünerek geçirmenize yol açar. Mecham bu noktayı birkaç sayfa sonra şöyle ifade ediyor:
Arlington ile ortalama bir fon arasındaki en büyük farkın (ve en büyük avantajımızın), işletmeleri uzun vadeli sahipler gibi analiz etme çerçevesini uygulama becerimiz olduğuna inanıyorum.
Değer Yatırımı Dersi #5: Yoğunlaşma (Çeşitlendirme Değil) Üstün Performans İçin Hayati Önem Taşır
Beşinci ve son çıkarım, uzun vadede piyasadan daha iyi performans göstermek isteyen yatırımcılar için (tartışmasız) en önemli olanıdır.
Varlıkların yoğunlaştırılması, yatırım topluluğunda olabildiğince fikir birliğine aykırıdır. Daha önce de belirttiğim gibi, çoğu para yöneticisi 30, 40 veya 100 hisse senedine yatırım yaparak endeksi kucaklar. Bu, Allan'ın Fon'un varlığının erken dönemlerinde farkına vardığı bir şey olan ortalama için reçetedir.
Mecham yaklaşık 12-15 işletmeden oluşan konsantre bir portföy tutuyor. Fon sermayesinin büyük bir yüzdesini birkaç seçkin isme tahsis etmekten çekinmiyor. Örneğin, daha önce Mecham'ın fonlarının %18'ini Autozone'a ayırdığını görmüştük. 18'lik oran bile Mechem'in mektupları boyunca yaptığı en büyük yatırımla kıyaslandığında sönük kalmaktadır. Mecham 2011 yılında Berkshire Hathaway'i fonunda %50'lik bir pozisyon haline getirmiştir. Bu %5 sıfırlık bir pozisyon. Aslında Mecham, Berkshire Hathaway'den daha fazla hisse satın almak için marja girecek kadar ileri gitti (%1,5 marj maliyeti) - en büyük Fon pozisyonunda kaldıraç kullandı. Sıradan yöneticilerin çoğu böyle bir hareketten sonra kariyer intiharı nöbetine girerdi. Ancak, Mecham'ın gösterdiği gibi, bu mantıklı bir hareketti (vurgu benim):
Geleneksel fon yönetimi yüksek konsantrasyonlu pozisyonları dogmatik bir şekilde küçümser. Söylemeye gerek yok, biz farklı bir görüşe sahibiz. Bir BRK sahibi olarak bize göre, BRK farklı işletmelere, sektörlere ve varlık dağılımlarına maruz kalarak geniş bir çeşitlilik sağladığından, konsantrasyonun hor görülmesi son derece mantıksızdır.
Bu mantık, Buffett'ın şehrinizdeki birkaç yerel işletmeye sahip olmayı uygun çeşitlendirme olarak tanımladığı eski yeterli çeşitlendirme atasözüyle aynı doğrultudadır. Şehirdeki en iyi işletmelerden birkaçına sahipseniz, bu uygun çeşitlendirme olarak kabul edilmez mi? Tabii ki öyle. Her nasılsa finansal piyasalara girerken aynı felsefe pencereden uçup gidiyor. Kelepir fiyatlarla satın alınan ve titizlikle araştırılmış 10-15 şirketten oluşan bir portföy, olabildiğince düşük riskli bir yatırım stratejisidir. Mecham bunu LP'lerine şöyle yazarken vurguluyor (vurgu benim):
Odaklanmış portföyümüz bazen finansal ana akım tarafından eleştirilse de, yargıların özden yoksun olduğunu düşünüyoruz. Biz düşük riskli turnike tipi yatırımlar arayan riskten kaçınan bir fonuz, diğer fonlar ise rutin olarak düşük yüzdeli atışlar yapan bir koş ve vur hücumuna benziyor.
Uzun vadede piyasayı yenmek istiyorsanız, özellikle değer yatırımı söz konusu olduğunda, genel piyasadan daha yüksek sermaye getirisi elde edeceğine inandığınız şirketlere konsantre bahisler yapmanız gerekir. Bu konsantre bahisleri uzun vadeli bir zaman ufku ve hiçbir şey yapmama kararlılığıyla birleştirdiğinizde Allan Mecham'ı klonlama yolunda neredeyse ilerlemiş olursunuz.
Alıntı:Five Invaluable Lessons On Value Investing | Macro Ops (macro-ops.com)
Değer Yatırımı Dersi #2: Büyük İşletmeleri Satmak Neredeyse Her Zaman Bir Hatadır
"Satış yapmak zordur ve benim geçmişim bunun genellikle bir hata olduğunu gösteriyor." - 2010 Mektubu
Mükemmel bir dünyada, sermayeyi nasıl tahsis edeceğini iyi bilen yönetim ekipleriyle sevdiğimiz işletmeleri buluruz ve sonra otururuz. Ne yazık ki, halka açık şirketlerin küçük bir kısmı bu kriterleri karşılıyor ve o zaman bile oturup elde tutmak son derece zor. Mecham 2010 tarihli mektubunda satış konusuna değinerek şunları söylemiştir (vurgu benim):
Benim satış konusundaki görüşüm, eski bir spor atasözü olan 'en iyi savunma iyi bir hücumdur' sözüne benzemektedir; en iyi satış disiplini cimri bir alım disiplinidir - bu disiplin doğru analiz ile uygun fiyatı bir araya getirir.
Mecham, satış konusundaki küçümsemesini 2010 yılında Autozone'u satma örneğiyle vurguluyor - satışın bir hata olduğunu kabul ediyor.
O dönemde Autozone (AZO) Fon portföyünün %18'ini oluşturuyordu (bu konuya daha sonra değineceğiz). Mecham hisseleri ortalama 155,67 $/hisse fiyatından sattı. Mecham hisselerini yıl sonuna kadar elinde tutmuş olsaydı, hisse fiyatlarının 272,59 $/hisse seviyesine yükseldiğini görecekti (bu da fiyatta %75'lik bir artış anlamına geliyor). Öngörü 20/20'dir, bu nedenle vurgulamak istediğim hisse fiyatındaki artış değil, Mecham'ın AZO'ya ilişkin ölüm sonrası analizidir:
AZO'yu yıllardır takip ediyor ve sahipleniyoruz ve işletmenin içsel niteliklerine hayranlık duyuyoruz - lider bir pazar konumu, dayanıklı ve döngüsel olmayan özellikler, güçlü büyüme beklentileri ve etkileyici bir yönetimsel sermaye tahsisi kaydı.
Mecham tüm bu özelliklere sahip bir işletmeyi (BRKB'deki başka bir büyük işletme için de olsa) sattı ve bunu yaptığına pişman oldu. Büyük işletmeleri elinizde tutun.
Değer Yatırımı Dersi #3: Hareketsizlik Başarının Anahtarıdır - Hiçbir Şey Yapmamayı Öğrenin
Seyrek hareket etmeyi (ve yorum yapmayı) tercih ediyor, istisnai fırsatları sabırla bekliyoruz. - 2010 Mektubu
Çıkarım #3, yukarıdaki kuzenin bir sonucudur çünkü biri olmadan diğerine sahip olamazsınız.
Sabırlı olma, hiçbir şey yapmama ve fırsatları bekleme becerisine sahip değilseniz, asla büyük işleri elinizde tutamazsınız. Bileşik yatırımın güçlü etkilerini elde etmek için hareketsizlik tercih edilen bir beceri değil, sahip olunması gereken bir özelliktir.
Değer yatırımcıları uzun süre hareketsiz kalmanın gerekliliğinden bahsetse de bunun nedenleri her zaman net değildir. Mecham (çoğu başarılı değer yöneticisi gibi) yalnızca aşırı iskontolu fiyatlardan alım yapar - normalde aşırı kötümserlik dönemlerinde ifade edilir. Mecham 2014 tarihli mektubunda, ellerinin üzerinde oturmak gibi önemli bir uygulamadan bahsediyor (vurgular bana ait):
Ofisimiz daha çok, etrafında birkaç aylağın dolaştığı terk edilmiş bir kütüphaneye benziyor. Analist ekiplerinin ve yatırım toplantılarının erdemlerinden henüz etkilenmedik. Biz eski kafalıyız. Çoğunlukla sadece oturup okuyor, düşünüyor ve bekliyoruz. Stanley Druckenmiller'ın bir sözü bizim sürecimizi en iyi şekilde açıklıyor: 'Çok sabırlı olmayı seviyorum ve sonra bir şey gördüğümde biraz çıldırıyorum.
Sık faaliyet yalnızca performansın düşmesine neden olmakla kalmaz, aynı zamanda daha yüksek iş yapma maliyetlerine (yani komisyonlar ve vergiler) yol açar. Peki hareketsizlik neden bu kadar zor? =Aklıma iki önemli neden geliyor: iş güvenliği ve ölçüm barometresi.
Birini (ya da bir grup insanı) çılgınca çalışırken görmenin bir meşruiyet havası vardır. Birine bir iş yapması için para ödüyorsanız, o kişiyi iş başında görmek içinizi daha çok rahatlatacaktır. Bu, hareketsiz kalmanın bu kadar zor olmasının ilk nedenine dayanır: iş güvenliği. Para yöneticilerinin çoğu gizli endeksçilerdir. Başka bir deyişle, müşterilerinin varlıklarının akmasını sağlamak için endekse mümkün olduğunca yakın dururlar. Kendinizi ortalama bir para yöneticisinin yerine koyarsanız, bu mantıklıdır. Varlıkları endeksle uyumlu hareket eden (aşağı ya da yukarı giden) bir müşteriyle konuşmak çok daha kolaydır. Aynı zaman diliminde piyasa yükselirken portföyünüz durgunsa (ya da Tanrı korusun düşüyorsa) bunu konuşmak çok daha zordur.
Bu iş güvencesi koltuk değneğinin yanı sıra, çoğu yönetici - ister kendi hatalarından ister müşterilerinden kaynaklansın - kendilerini çok kısa bir zaman dilimine göre ölçmektedir. Örneğin, müşteriler sizden üç ayda bir ya da ayda bir daha iyi performans göstermenizi bekliyorsa, yönetici yatırım kararlarını nasıl verecektir? Üç aylık veya aylık ölçümler aşırı alım satıma, çok erken satışa ve kısa bir zaman dilimi içinde artan oranda daha yüksek getiri elde etmek için daha riskli pozisyonlara girmeye yol açar. Bu üçüncü çıkarım en iyi şekilde Phil Carret'den yapılan aşağıdaki alıntı ile tahmin edilebilir:
Ciro genellikle bir muhakeme başarısızlığına işaret eder. Bir şeyi ne zaman satacağınızı anlamak son derece zordur.
Değer Yatırımı Dersi #4: Uzun Vadeye Odaklanın-Kalıcı Olmak İçin Oynayın
Fikirlerimiz ve politikalarımız tek bir amaç doğrultusunda yapılandırılmıştır: sonuçta riske göre ayarlanmış sağlam getirilere yol açan rasyonel karar vermeyi teşvik eden bir kültür geliştirmek. - 2012 Mektubu
Mecham'ın mektupları boyunca en çok bahsedilen bir çıkarım varsa, o da 4 numaraydı. Kalıcı olmak için oynamak.
Mecham rutin olarak sahip gibi bir zihniyetin önemini ve bunun uzun vadeli yatırım başarısı üzerindeki etkisini vurguluyor. Sahip gibi bir zihniyet, yatırımcı olarak zaman çerçevesini değiştirmekle kalmaz, sizi işletmelere bakarken neye önem verdiğinizi değiştirmeye zorlar. Uzun vadeli yatırıma odaklanmak (yani işletmeleri ondalık saniyeler değil on yıllar boyunca elde tutmak), üç aylık sonuçlara (kazanç "vuruşları"), kısa vadeli ters rüzgarlara ve kazanç ve marjlardaki geçici sıkışmalara verdiğiniz önemin doğal olarak azalmasına yol açar. Uzun vadeli düşündüğünüzde bunların hiçbir önemi kalmaz. Dahası, bu şekilde düşünmeye devam ederseniz, başkalarının neden üç aylık rehberlik istediğini bile sorgulamaya başlarsınız.
Mecham, 2014 tarihli mektubunda uzun vadeli düşünce yapısından bahsederken bunu çok net bir şekilde ortaya koyuyor (vurgu benim):
Her şeyden önce, kalıcı olmak için satın alan bir işletme sahibinin zihniyetini benimsiyoruz. Bizim için bu, kalıcılık gücü, rekabet tehditleri, ekonomi ve fiyat ile değerin karşılaştırılması hakkında düşünmek anlamına gelir... Üç aylık "vuruşların" içsel değerle ilgili olduğunu düşünmüyoruz.
Başka bir deyişle, yatırımlar hakkında düşündüğünüz zaman dilimini değiştirmek, zamanınızın çoğunu herkesin odaklandığı üç aylık ölçütler yerine yukarıdaki öğeleri düşünerek geçirmenize yol açar. Mecham bu noktayı birkaç sayfa sonra şöyle ifade ediyor:
Arlington ile ortalama bir fon arasındaki en büyük farkın (ve en büyük avantajımızın), işletmeleri uzun vadeli sahipler gibi analiz etme çerçevesini uygulama becerimiz olduğuna inanıyorum.
Değer Yatırımı Dersi #5: Yoğunlaşma (Çeşitlendirme Değil) Üstün Performans İçin Hayati Önem Taşır
Sonuç, endekslerden daha değişken olma eğiliminde olan konsantre bir portföydür - hem meslekten olmayanlar hem de Wall Street tarafından iyi tolere edilmeyen bir durum. - 2010 Mektubu
Beşinci ve son çıkarım, uzun vadede piyasadan daha iyi performans göstermek isteyen yatırımcılar için (tartışmasız) en önemli olanıdır.
Varlıkların yoğunlaştırılması, yatırım topluluğunda olabildiğince fikir birliğine aykırıdır. Daha önce de belirttiğim gibi, çoğu para yöneticisi 30, 40 veya 100 hisse senedine yatırım yaparak endeksi kucaklar. Bu, Allan'ın Fon'un varlığının erken dönemlerinde farkına vardığı bir şey olan ortalama için reçetedir.
Mecham yaklaşık 12-15 işletmeden oluşan konsantre bir portföy tutuyor. Fon sermayesinin büyük bir yüzdesini birkaç seçkin isme tahsis etmekten çekinmiyor. Örneğin, daha önce Mecham'ın fonlarının %18'ini Autozone'a ayırdığını görmüştük. 18'lik oran bile Mechem'in mektupları boyunca yaptığı en büyük yatırımla kıyaslandığında sönük kalmaktadır. Mecham 2011 yılında Berkshire Hathaway'i fonunda %50'lik bir pozisyon haline getirmiştir. Bu %5 sıfırlık bir pozisyon. Aslında Mecham, Berkshire Hathaway'den daha fazla hisse satın almak için marja girecek kadar ileri gitti (%1,5 marj maliyeti) - en büyük Fon pozisyonunda kaldıraç kullandı. Sıradan yöneticilerin çoğu böyle bir hareketten sonra kariyer intiharı nöbetine girerdi. Ancak, Mecham'ın gösterdiği gibi, bu mantıklı bir hareketti (vurgu benim):
Geleneksel fon yönetimi yüksek konsantrasyonlu pozisyonları dogmatik bir şekilde küçümser. Söylemeye gerek yok, biz farklı bir görüşe sahibiz. Bir BRK sahibi olarak bize göre, BRK farklı işletmelere, sektörlere ve varlık dağılımlarına maruz kalarak geniş bir çeşitlilik sağladığından, konsantrasyonun hor görülmesi son derece mantıksızdır.
Bu mantık, Buffett'ın şehrinizdeki birkaç yerel işletmeye sahip olmayı uygun çeşitlendirme olarak tanımladığı eski yeterli çeşitlendirme atasözüyle aynı doğrultudadır. Şehirdeki en iyi işletmelerden birkaçına sahipseniz, bu uygun çeşitlendirme olarak kabul edilmez mi? Tabii ki öyle. Her nasılsa finansal piyasalara girerken aynı felsefe pencereden uçup gidiyor. Kelepir fiyatlarla satın alınan ve titizlikle araştırılmış 10-15 şirketten oluşan bir portföy, olabildiğince düşük riskli bir yatırım stratejisidir. Mecham bunu LP'lerine şöyle yazarken vurguluyor (vurgu benim):
Odaklanmış portföyümüz bazen finansal ana akım tarafından eleştirilse de, yargıların özden yoksun olduğunu düşünüyoruz. Biz düşük riskli turnike tipi yatırımlar arayan riskten kaçınan bir fonuz, diğer fonlar ise rutin olarak düşük yüzdeli atışlar yapan bir koş ve vur hücumuna benziyor.
Uzun vadede piyasayı yenmek istiyorsanız, özellikle değer yatırımı söz konusu olduğunda, genel piyasadan daha yüksek sermaye getirisi elde edeceğine inandığınız şirketlere konsantre bahisler yapmanız gerekir. Bu konsantre bahisleri uzun vadeli bir zaman ufku ve hiçbir şey yapmama kararlılığıyla birleştirdiğinizde Allan Mecham'ı klonlama yolunda neredeyse ilerlemiş olursunuz.
Alıntı:Five Invaluable Lessons On Value Investing | Macro Ops (macro-ops.com)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder